LES nemen/geven

Les krijgen en geven is iets leuks, je deelt tips uit of krijgt die en door het samenspel tussen twee mensen ontstaat iets moois. Om basisbegrippen en technieken op een instrument door te krijgen, noten en akkoorden te leren lezen en te leren improviseren, kan les een enorme opstap zijn. Als je vast zit met je spel kunnen een paar lessen alweer voldoende zijn om je uit die spelsleur te halen. Een leraar ziet vaak heel andere dingen dan de leerling, ook kan hij je behoeden voor het aanleren van een slechte houding waardoor je later blessures voorkomt! Wat mij opvalt tijdens het lesgeven is dat veel leerlingen elke week iets nieuws willen, terwijl ze de nummers van de week ervoor nog niet eens onder de knie hebben. Al die jaren dat ik zelf les kreeg (niet alleen trekzak), pakte ik af en toe het boek en begon gewoon weer vooraan, om te kijken of de lesstof werkelijk was blijven hangen. Je hebt er niets aan om alles half te kennen.

Waarom les nemen?

Om de taal te leren spreken zodat je met andere muzikanten kunt communiceren. Als je al jaren speelt met vaste mensen, dan hoef je elkaar maar aan te kijken om te begrijpen wat de ander wil en gaat spelen. Stap je ineens uit je vertrouwde omgeving en ga je meedoen aan een sessie, dan is het handig als je snel muzikaal kunt communiceren. Je kunt dan, als mensen iets spelen dat je niet kent, gaan begeleiden (akkoorden/arpeggio's), "vullen" of improviseren. Bij muziek maken is en blijft het allerbelangrijkste dat je naar elkaar luistert en dat je met elkaar speelt in plaats van tegen elkaar. Dit leer je het beste in de praktijk door samen te spelen en veel te praten en te luisteren. Ik heb leerlingen die na twee jaar les nog steeds niet met anderen samengespeeld hadden geadviseerd: ga eerst eens lekker muziek maken met vrienden in je omgeving of sluit je aan bij een samenspelgroep. Wat heb je aan een muzikant die alleen maar in zijn eentje op zolder kan spelen?

Hoewel het leuk is om iets van Bach te kunnen spelen, of een razendsnelle tarantella, of een pittige jig, zul je merken dat je daarmee aan boord of op de camping de aandacht niet lang kunt vasthouden. Iedereen wil, zeker na een paar glaasjes geestrijk vocht, uit volle borst meezingen en dat gaat nu eenmaal het makkelijkste met nummers uit b.v. boeken als: "Over de zoute zee", "Gezelligheid kent geen tijd" of "Amsterdammertjes".

Artikel geschreven naar een idee van HvdE, verschenen in "BACKLINE", een uitgave van; Stichting voor Kunst en Cultuur Gelderland.